# Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ – ΒΗΡΥΤΟΣ 2018 –
κατά τον Walter Benjamin

[Σύροι πρόσφυγες στον Λίβανο]

«Ο αφηγητής … δεν είναι με κανέναν τρόπο εντελώς παρών σαν ζωντανή παρουσία στη μνήμη μας. Έχει ήδη γίνει κάτι το μακρινό για μας και κάτι που απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο.

Είναι σαν να μας αφαιρέθηκε μια ικανότητα που φαινόταν αναπαλλοτρίωτη, η πιο βέβαιη από τις ικανότητές μας: η ικανότητα να ανταλλάσσουμε εμπειρίες.

Με τον Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να εκδηλώνεται μια διαδικασία, η οποία έκτοτε δεν σταμάτησε. Κανένας δεν πρόσεξε ότι στο τέλος οι άνθρωποι επέστρεφαν βουβοί από το πεδίο της μάχης - όχι πιο πλούσιοι, αλλά πιο φτωχοί σε κοινοποιήσιμη εμπειρία; … Γιατί ποτέ εμπειρίες δεν διαψεύστηκαν πιο ριζικά απ’ ό,τι οι στρατηγικές εμπειρίες από τον πόλεμο τακτικής, οι οικονομικές εμπειρίες από τον πληθωρισμό, οι σωματικές εμπειρίες από τον μηχανικό πόλεμο, οι ηθικές εμπειρίες από αυτούς που κατέχουν την εξουσία. Μια γενιά, που ακόμα πήγαινε στο σχολείο με τη δημόσια άμαξα, τώρα στάθηκε κάτω από τον ανοιχτό ουρανό, σε ένα τοπίο όπου τίποτα δεν είχε μείνει αμετάβλητο εκτός από τα σύννεφα, και κάτω απ‘ αυτά, σ’ ένα δυναμικό πεδίο ρευμάτων καταστροφής και εκρήξεων, το μικρούλι και εύθραυστο ανθρώπινο σώμα».

# Walter Benjamin: Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ. Σκέψεις πάνω στο έργο του Νικολάι Λεσκώφ